فِکر دا سِجھ ابھردا اے ، سُچیندے شام تھی ویندی
خیالاں  وچ سُکوں اے  کل، گولیندے شام تھی ویندی

اُنہاں دے بَا ل ساری رات روندے ہِن،بُھک تو سُمدے نئیں
جنہاں دے کہیندے بالاں کوں،  کھڈیندے  شام تھی ویندی

غریباں دی دُعا یارب ، خبر نئیں کِنج کریندا ایں

سدا ہنجواں دی تسبیح کوں، پھریندے شام تھی ویندی

کدہیں تاں دُکھ وی ٹَل ویسن ، کدہیں تا ںسکھ دے ساں ولسن
پُلا خالی خیالاں دے ، پکیندے شام تھی ویندی

میرا رازق رعایت کر، نمازاں رات دیاں کردے
جو روٹی رات دی پوری ،کریندے شام تھی ویندی

میں شاکر بُھک دا مارا آں ، مگر حاتم تو گھٹ کائی نئیں
قلم خیرات ہے میری ، چلیندے شام تھی ویندی

شاکر شجاع آبادی