فِکر دا سِجھ ابھردا اے ، سُچیندے شام تھی ویندی
خیالاں وچ سُکوں اے کل، گولیندے شام تھی ویندی
اُنہاں دے بَا ل ساری رات روندے ہِن،بُھک تو سُمدے نئیں
جنہاں دے کہیندے بالاں کوں، کھڈیندے شام تھی ویندی
غریباں دی دُعا یارب ، خبر نئیں کِنج کریندا ایں
سدا ہنجواں دی تسبیح کوں، پھریندے شام تھی ویندی
کدہیں تاں دُکھ وی ٹَل ویسن ، کدہیں تا ںسکھ دے ساں ولسن
پُلا خالی خیالاں دے ، پکیندے شام تھی ویندی
میرا رازق رعایت کر، نمازاں رات دیاں کردے
جو روٹی رات دی پوری ،کریندے شام تھی ویندی
میں شاکر بُھک دا مارا آں ، مگر حاتم تو گھٹ کائی نئیں
قلم خیرات ہے میری ، چلیندے شام تھی ویندی
شاکر شجاع آبادی
کائی لوڑھ نہیں قاصد منتاں دی ساکوں چھوڑ جو گۓ چلو کوئی گل نہیں.
بندے بندیاں توں ہن نکھڑ ویندے،مکھ موڑ جو گۓ چلو کوئی گل نہیں.
کمی پیار دی دل اچ ھائی کوئی نہ، سانگا تروڑ جوگۓ چلو کوئی گل نہیں.
اوندی نبھ گئی تاں ساڈی وی نبھ ویسی، دل تروڑ جو گۓ چلو کوئی گل نہیں
کوئی حد ہوندی اے ناراضگى دی. انج یار کریندا کوئی نئیں¤
میڈی نصف حیاتی گزر گئی. تیڈی اج تائیں کاوڑ موئی نئیں¤
بندے قتل دے ویر وی بخش چھڑیندن. میڈا ایڈا جرم تاں کوئی نئیں¤
انھاں ھنجواں تے اعتبار چا کر. تیڈے باہجھ "مھر" دا کوئ نئیں★
مہر فرقان
تیڈی یار وفا تے شک کوئ نی اساں آپ وفا دے قابل نئیں
ناں سینے سانبھ کے رکھ ساکوں تیڈی شوخ ادا دے قابل نئیں
اساں کملے کوجھے کالے آں تیڈی یار رضاء دے قابل نئیں
نہ شاکر دارو کر ساڈے اساں لوک دوا دے قابل نئیں...
❤ شاکر شجاع آبادی